در یک سناریوی انتزاعی میدان ساده مانند بالا، اشعه‌های نور به طور کامل در مرکز کادر فوکوس می‌کنند، در صفحه تصویر A (جایی که سنسور است). از آنجا که تصویر منحنی است، وضوح شروع به افت می‌کند چون شما از وسط حرکت می‌کنید، و منتج به رزولوشن کم‌تر در وسط فریم و وضوح کمتری در گوشه‌ها می‌شود. تصویر گنبد شکل سه‌بعدی به شکل سه‌بعدی به سمت راست تصویر نشان داده می‌شود. اگر گوشه تصویر به فوکوس آورده شود، که صفحه تصویر را (تصویر صفحه B)نزدیک‌تر می‌کند، گوشه‌های تیز به نظر می‌رسند، در حالی که فریم میانی کم‌تر شارپ خواهد ماند و مرکز نرم‌ترین را نشان می‌دهد. تاثیر انحنای میدان می‌تواند بسیار قابل‌توجه باشد، به خصوص با لنزهای قدیمی‌تر.
مانند دیگر ناهنجاری‌های نوری، انحنای میدان محدود به لنزهای عکاسی نیست – می‌تواند در میکروسکوپ، تلسکوپ و دیگر ابزارهای نوری دیده شود. در حالی که امکان خم کردن صفحه تصویر با دوربین فیلمبرداری و جبران خمیدگی میدان وجود دارد، دیگر نمی‌توان این کار را بر روی سنسورهای تصویر دیجیتال پهن انجام داد. در بالای آن، با افزایش وضوح سنسور بر روی دوربین‌های دیجیتال اخیر، تاثیر انحنای میدان حتی بیشتر و مشهود است.
چگونه می توان فهمید که آیا یک لنز دارای انحنای میدان است یا نه.
ممکن است تعجب کنید که آیا لنز شما از انحنای میدانی برخوردار است یا نه. قبل از این که تحقیق خود را شروع کنید، باید بدانید که هر لنز دارای انحنا زمین است – برخی از آن‌ها قوی‌تر هستند. در حالی که طراحی‌های نوری مدرن، انحنای میدان را در نظر می‌گیرند و عناصر ویژه‌ای در طراحی نوری برای کاهش آن دارند، اغلب لنزها هنوز از آن رنج می‌برند. در واقع، حتی بسیاری از لنزهای حرفه‌ای گران‌قیمت از برنده‌ای معروف (نیکون، کانن، Zeiss، Leica و غیره)یک منحنی میدان بسیار مشخص دارند.
چگونه انحنای میدان را کاهش دهید
مانند دیگر ناهنجاری‌های نوری مانند انحراف رنگی ، بهترین راه برای کاهش انحنا میدان، متوقف‌کردن لنز است. اگر یک لنز مقدار کمی از انحنای میدان کم داشته باشد، کمی کاهش پیدا می‌کند و به طور قابل‌توجهی آن را کاهش می‌دهد. گاهی اوقات حتی توقف تا کوچک‌ترین دیافراگم که در آن ضربات شکست به طور کامل آن را حذف نمی‌کند. در حالت نیمه خودکار دوربین نیز می توانید برای رفع مشکل خود اقدام نمایید.
ارزیابی عملکرد لنز
این یک حقیقت معروف است که لنزها بهترین را در مرکز کادر به کار می‌برند و کیفیت تصویر آن‌ها می‌تواند به سمت لبه‌ها کاهش پیدا کند. در حقیقت، عملکرد نوری لنزها اغلب با یکنواختی در سراسر کادر ارزیابی می‌شود، بنابراین یک تمرین نسبتا رایج برای داوران لنز برای نشان دادن عملکرد مرکز و گوشه با استفاده از جدول‌های آزمایشی مختلف است. با این حال، مشکل اکثر این ارزیابی‌ها، این است که آن‌ها منحنی میدان را در نظر نمی‌گیرند، اغلب به نتایج غلط می‌رسند. وقتی نوبت تست لنز می‌رسد، معمولا دو روش وجود دارد.
اولین روش شامل تمرکز در مرکز کادر و سپس به هم زدن در مرکز و هم در گوشه هنگام ارزیابی وضوح است. روش دوم تمرکز بر روی مرکز است و سپس به طور جداگانه در گوشه تمرکز می‌شود تا هر کدام به طور جداگانه ارزیابی شود. برخی از آن‌ها در مرکز، وسط فریم و گوشه به طور جداگانه تمرکز خواهند کرد. هر دو روش می‌توانند به طور بالقوه منجر به نتایج و نتایج متفاوتی شوند. روش اول عملکرد وحشتناکی را در هر بخشی از چارچوب تصویر نشان می‌دهد که در معرض انحنای میدان سنگین قرار دارد، در حالی که روش دوم نشان می‌دهد که یک لنز چه چیزی می‌تواند به طور بالقوه در بخش‌های فردی کادر حل کند، اما نه تصویر به عنوان یک کل.
تنها مشکل بالقوه در ارزیابی‌ها این است که برخی از لنزها، انحنای میدان را در فواصل نزدیک نشان می‌دهند، اما تقریبا هیچ کدام در بی‌نهایت (مهم برای دانستن عکاسان منظره)وجود ندارد. ما قطعا از این معضل خاص آگاه هستیم و بر روی افزودن نتایج آزمایش اضافی برای فراهم نمودن داده‌های انحنای زمین برای هر دو فوکوس نزدیک و بی‌نهایت کار می‌کنیم. از این رو، فراهم کردن داده‌های تست تنها برای فواصل نزدیک، یا فقط برای سوژه در بی‌نهایت اطلاعات کافی برای ارزیابی کامل اثر انحنای میدان فراهم نمی‌کند.
